ก้อนอิฐบนกำแพง

กาลครั้งหนึ่ง มีพระหนุ่มรูปหนึ่งได้รับมอบหมายจาก หลวงพ่อให้ก่ออิฐสร้างกำแพงวัดขึ้นมาใหม่

แทนกำแพงไม้รวกที่เริ่มผุพังไปตามกาลเวลา

สืบเนื่องมาจาก ท่านมีอาชีพเป็นช่างก่อสร้างที่มีฝีมือ มีชื่อเสียงระดับต้นๆ ของเมือง ก่อนที่จะมาบวช

ด้วยมือและสายตาที่เที่ยงตรง ในการวางอิฐ ก่ออิฐไม่ว่าจะเป็นบ้านหรือกำแพง

โดยไม่ต้องอาศัยเครื่องมือใดๆมากำหนด

และยังสามารถเลือกอิฐที่มีขนาดและรูปทรงที่เหมาะสมมาวางต่อกันได้อย่างพอดิบพอดี

งานก่ออิฐของท่านจึงถูกมองว่าเป็นงานศิลปะ มากกว่างานก่อสร้าง



พระหนุ่มหวังว่า กำแพงวัดที่ท่านก่อขึ้นจะต้องสวยงามที่สุด สมบรูณ์ที่สุด

ท่านจึงตั้งใจ มุ่งมั่น ทุ่มเท ทั้งเวลา,ความสามารถและประสบการณ์ที่สั่งสมมา เพื่อกำแพงนี้

จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม จากสิบเป็นร้อย ท่านบรรจงวางอิฐด้วยความตั้งใจ อย่างไม่ย่อท้อ

จากหนึ่งด้านของวัด เป็นสองด้าน จนกระทั่งเกือบจะครบทั้งสี่ด้านของวัด


จะด้วยความอ่อนล้าจากการทุ่มเท ทำงานหามรุ่งหามค่ำ หรืออาจจะด้วยความประมาท ก็สุดที่จะคาดเดา

ขณะทีกำแพงด้านสุดท้ายกำลังจะเสร็จ ท่านได้ทำอิฐก้อนหนึ่ง พลาดหลุดจากมือ

ลงกระแทกกับก้อนหินที่พึ้นอย่างจัง จนทำให้อิฐก้อนนั้นเกิดรอยบิ่นขึ้นอย่างชัดเจน

อิฐก็เหลือน้อยลง จะเผาใหม่ก็คงไม่ทันการณ์ ท่านจึงจำใจต้องใช้อิฐก้อนนั้น เพื่อให้กำแพงเสร็จสมบูรณ์

แต่ก็ยังโทษตัวเอง โกรธตัวเองที่ทำให้กำแพงไม่สมบรูณ์แบบตามที่ตั้งใจ เพราะอิฐก้อนนั้น


ข่าวการสร้างกำแพงวัดของพระรูปนี้ กลายเป็นเรื่องที่ชาวบ้านให้ความสนใจเป็นอย่างมาก

หลังจากกำแพงเสร็จสมบูรณ์ การเดินดูกำแพงอิฐของวัดจึงเป็นกิจกรรมที่จะพลาดเสียไม่ได้

แน่นอนที่สุดที่ บุคคลที่หลวงพ่อมอบหมายให้นำชมก็คือพระหนุ่มรูปนี้นี่เอง

ทุกครั้งพระหนุ่มจะพาชาวบ้านเดินดูกำแพงพร้อมกับบรรยายวิธีการทำงาน ด้วยความภาคภูมิใจ

แต่พอถึงจุดที่มีอิฐบิ่นๆก้อนนั้นอยู่ ท่านจะมีสีหน้าวิตกกังวลและจะพยายามเดินผ่านให้เร็วที่สุด

เพื่อไม่ให้ใครสังเกตุเห็นอิฐที่มีตำหนิก้อนนั้น  !!!


เหตุการณ์นี้ ไม่สามารถหลุดรอดสายตาของหลวงพ่อไปได้

และด้วยความสงสัยท่านจึงได้ไต่ถามเรื่องนี้กับพระหนุ่ม

หลังจากฟังเรื่องจากพระหนุ่มแล้ว หลวงพ่อจึงพูดขึ้นมาว่า

"ท่านจะกังวลกับอิฐก้อนนั้นเพียงก้อนเดียวไปทำไม 

ในเมื่อบนกำแพงนั้นยังมีอิฐที่สมบรูณ์อีกนับพันก้อน"

ถ้าท่านเลือกที่จะมองแต่จุดบกพร่องในชีวิต ชีวิตท่านจะมีความสุขได้อย่างไร 

ถ้าท่านทำทุกอย่างด้วยใจ อย่างเต็มที่แล้ว ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร ก็ต้องเปิดใจยอมรับ 

ถ้าท่านมัวแต่กังวลว่า จะมีคนคอยจับผิดท่าน ตำหนิท่าน ท่านจะมีความสุขได้อย่างไร 

ไม่มีอะไรในชีวิตที่สุดสมบูรณ์แบบ ชีวิตต้องเรียนรู้และต้องหาทางแก้ไข 

บางครั้งความผิดพลาด นั้นเองที่ทำให้ ชีวิตเรามีสีสัน 

หลังจากนั้นเป็นต้นมา พระหนุ่มก็หยุดตรงอิฐก้อนนั้น แล้วชี้ให้ชาวบ้านดู ด้วยใจที่เป็นสุขสบาย