เกือบ 10 วันนับจาก Blog เรื่องสุดท้าย ขอสารภาพแบบ แมน แมน เลยครับ ว่า ที่เว้นช่วงมาหลายวัน
ไม่ใช่ว่างานยุ่ง ไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องจะเขียน ไม่ใช่ว่าไม่มีแรงบันดาลใจ แต่....ผมขี้เกียจ !!!
จะมีขยันอยู่ก็เรื่องเดียวแหละครับ ขยันหาข้ออ้าง ข้อแก้ตัว ที่จะไม่เขียน !!!
ซึ่งก็แปลกนะครับ หาได้ตลอดเวลา สารพันเหตุผล หลอกตัวเอง ปลอบตัวเอง ไปวันๆ
(เศร้าแกมสมเพช ตัวเอง จริงๆ เฮ้ออออ )
ส่วนเหตุที่กลับมาเขียนวันนี้ ก็ไม่ใช่ว่า ผมจนมุมตัวเอง จนหาข้ออ้างไม่ได้นะครับ
แต่ผมกลัวว่า....
ผมจะไม่มีวันพรุ่งนี้ให้ขี้เกียจ กลัวว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะได้หาข้ออ้าง
กลัวว่าผมจะไม่มีวันพรุ่งนี้ ที่ผมจะได้ทำสิ่งที่ผมรักอีก...ฉะนั้น ตอนนี้ ตอนที่ยังหายใจอยู่ จงทำซะ !!!
ผมเชื่อว่า มีคนอยู่ไม่น้อย ที่เคยมีความรู้สึก.... แบบว่า
อยู่ดีๆ ก็ไม่มีความกระตือรือร้น
อยากใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่อยากทำอะไรใหม่ๆ ดีๆ เป็นประโยชน์กับตัวเอง
ไม่อยากพูด ไม่อยากคุย กับคนที่บ้าน
ไม่ตั้งใจทำงานเต็มที่ ไม่อยากทุ่มเทอะไรให้ใคร
ตั้งใจลดน้ำหนัก ตั้งใจจะเลิกบุหรี่ ตั้งใจจะทำธุรกิจส่วนตัว ตั้งใจจะเป็นคนดี ก็ได้แต่ตั้งใจ
พร่ำบอกตัวเองว่า " พรุ่งนี้ก็ได้ วันหลังก็ได้ เอาไว้ก่อนก็ได้ " คุณพลาดแล้วครับ
เหมือนที่ผมพลาด ไม่ได้ฝึกเขียน Blog มา 10 วัน พลาดไม่ได้ทำสิ่งที่รักมา 10 วัน !!!
ลองคิดดูนะครับว่า
ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะได้กอดคนที่คุณรัก
ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะได้หอมแก้มลูก
ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะได้บอกรัก สามี ภรรยา
ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะมีโอกาสได้ทำงาน
ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ในตัวเอง,คนรอบๆตัว,ที่ทำงาน
ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันที่คุณจะไม่มีโอกาสแก้ไขงานของคุณ
ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะได้ฝัน
ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
คุณอยากจะทำอะไร ใน 24 ชั่วโมง สุดท้ายในชีวิตของคุณ !!!
.jpg)
จงทำ จงคิด จงพูด จงรัก จงใช้ชีวิต วันนี้ของคุณ
ให้ สุดยอดที่สุด เหมือนกับไม่มี " พรุ่งนี้ "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น