ทำไมเราถึง....ล้ม

มีใครในโลกนี้ไม่เคย...ล้ม 

เรารู้จัก"ล้ม"มาตั้งแต่ เริ่มรู้จักคำว่า"เดิน" 

เราเดินได้ วิ่งได้ วันนี้ เพราะเราเคย"ล้ม"  

..

เราต้อง"ล้ม" เพราะ....

โลกอยากให้เรา รู้จัก คำว่า "ลุก" 

โลกอยากให้เรา รู้จัก คำว่า "เรียนรู้" 

โลกอยากให้เรา รู้จัก คำว่า "เข้มแข็ง" 

โลกอยากให้เรา รู้จัก คำว่า "พัฒนา" 

โลกอยากให้เรา รู้จัก คำว่า "โตขึ้น" 

โลกอยากให้เรา รู้จัก คำว่า "เริ่มใหม่" 

โลกอยากให้เรา รู้ว่า "ล้ม" เหลว ได้ แต่อย่า "ล้ม" เลิก

..

" จงพัฒนาความสำเร็จจากความล้มเหลว 

   ความล้มเหลวคือบันไดสู่ความสำเร็จอย่างแน่นอน"

กล่าวโดย - Dale Carnegie 

#คิดแบบBee มี HAPPY Life

เกาะมหาสมบัติ แผนที่ เข็มทิศ

เกาะมหาสมบัติ แผนที่ เข็มทิศ

คำถามที่ผมใช้ทุกครั้งเวลา หากได้สัมภาษณ์หา เพื่อนร่วมงานคนใหม่ในช่วงหลังๆ นี้คือ

" คุณเห็นภาพตัวเองเป็นอะไร แบบไหน ในอีก 10 ปีข้างหน้า" .....เชื่อไหมครับ

ไม่เกิน 3 คน ใน 10 คน ที่สามารถตอบผมได้ทันที โดยไม่ต้องเสียเวลานึก

แถมเล่ามาเป็นฉากๆ ว่า จะเป็นอะไรทำอะไร ตอนไหน อย่างไร ด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

สังเกตุจากประวัติการทำงานของคนกลุ่มนี้ จะมีความก้าวหน้าในงานอย่างต่อเนื่อง

แถมยังมีทักษะหลากหลาย รับผิดชอบได้หลายบทบาท คนแบบนี้แหละครับ ที่ผมเลือก

คนอีกกลุ่มประมาณ 5 คน จากที่เหลือ ต้องใช้เวลานึก ซักพัก และไม่ค่อยชัดเจนในรายละเอียด

ประมาณว่า ก็นึกๆอยู่นะว่าจะเป็น ผู้จัดการ,หัวหน้าแผนก แต่ไม่แน่ใจว่า เมื่อไหร่ ยังไง

แบบนี้ก็ยังดีครับ ถ้ามีใครคอยแนะนำ ก็พอจะไปได้ แต่ไม่ค่อย กระตือรือร้น ทำเอง ต้องมีคนนำ

ส่วนอีก 2 คนที่เหลือ ไม่ต้องเล่านะครับ อย่าไปสนใจเค้าเลยครับ ปล่อยเค้าไปตามทาง เหอะเนอะ 555


ผมเป็นคนหนึ่งที่เชื่อเรื่องเป้าหมาย เชื่อมากๆ 
ที่มีวันนี้ก็เพราะพี่เป้า(หมาย) เค้าให้มาจริงๆ

ถ้าเป้าหมายเป็น เกาะมหาสมบัติ การที่เรือชีวิตของเราจะไปให้ถึง เกาะนั้นได้

คิดว่าเราต้องมีเครื่องมือที่จำเป็น อะไรบ้างครับ นอกจากประสบการณ์การเดินเรือ  ????

แน่นอน เราต้องมี แผนที่ เชื้อเพลิง เข็มทิศ 


ขอเปรียบเทียบ แผนที่ เป็นวิธีการ เป็นแนวทางการเดินทาง เป็นแนวทางการใช้ชีวิตนะครับ


เชื้อเพลิง ก็เป็น กำลังกาย สุขภาพที่แข็งแรง ที่จะพาเราไปข้างหน้าได้อย่างสะดวก


ส่วน เข็มทิศ อันนี้สำคัญที่สุดครับ เข็มทิศ คือจิตใจที่มุ่งมั่น คือทัศนคติด้านบวก คือความไม่ย่อท้อ


การที่เรารู้แล้วว่า เป้าหมาย เราคืออะไร เท่ากับเรารู้แล้วว่า เกาะมหาสมบัติ

ของเราอยู่ทางไหน

จะไปให้ถึงก็ต้อง ขวยขวาย หาลู่ทาง หา แผนที่ มากางกันดูหน่อยสิว่า ทางไหนดี ทางไหนง่าย

ทางไหนลำบากน้อย ต้องใช้ประสบการณ์ ใช้กึ๋น ใช้ความสามารถ กำหนดเส้นทาง

กำหนดวิธีการในการไปถึงเกาะ อย่างสุขุมรอบคอบ

ออกไปสู่มสี่สุ่มหก วกไปเจอมรสุมเข้าก็ อาจจะล่ม อาจจะจมได้ง่ายๆ

เหมือนๆการทำงานนั่นแหล่ะครับ ต้องวางแผนงาน ต้องเตรียมตัว แล้วค่อยๆ ลงมือปฏิบัติ

ค่อยๆ ล่องเรือออกมา

แต่ก่อนออกเดินทางอย่าลืมดู เชื้อเพลิง นะครับ ต้องดูให้ดีนะครับว่าเพียงพอต่อการเดินทาง

จะทำการใดใหญ่ หรือ เล็ก สิ่งที่เป็นปัจจัย สำคัญอีกอย่างก็คือ สุขภาพเรานี่แหละครับ

ต้องรู้จักดูแลตัวเอง หลักการง่ายๆ ที่เค้าโปรโมทกัน ก็ 3 อ. อาหารดี ออกกำลังกาย อารมณ์ดี

สุขภาพเราดีซะอย่าง อะไรจะหนักหนาแค่ไหนก็เอาอยู่ ร่างกายแข็งแรง อะไรดีๆก็ตามมาเอง

เหนือสิ่งอื่นใด เข็มทิศ  ของเราต้องชี้ถูกทิศ ถูกทางนะครับ ต้องนำเราไปให้แม่นยำ

ต้องมุ่งมั่นจริงๆ ต้องบอกตัวเองว่า ไม่ถึงเกาะ ชั้นไม่หยุด ไม่ย่อท้อ มีทัศนคติที่บวก

ทัศนคติทีดี จะนำไปให้ตลอดรอดฝั่ง

จะเจอปัญหา เจอมรสุม อย่างไร ก็ไม่หันหัวเรือกลับ อาจจะต้องปรับทิศทางกันบ้าง หลบคลื่น

หลบพายุ ตามโขดหิน ตามเกาะเล็ก เกาะน้อยบ้าง รอจะพายุสงบ เข็มทิศเราก็ต้องนำกลับมาสู่เส้นทาง

ตามแผนที่ให้เร็วที่สุด แล้วลุยกันต่อ

ไม่มีใครรู้ครับว่า เกาะที่เรามุ่งหน้าไป จะเป็นเกาะมหาสมบัติของเราจริงๆหรือป่าว

ก็เหมือนกับที่ เป้าหมายที่เราไปถึง นั้นแหละครับ จะเป็นอย่างที่เราคิดทุกอย่างหรือป่าว ไม่มีใครรู้

ถึงจะไม่ดี ไม่ได้อย่างที่เราคิดแต่ อย่างหนึ่งที่ได้แน่นอน คือ ความภูมิใจในตัวเองครับ

ความภูมิใจนี้ ก็เหมือน อาหาร น้ำดื่ม เป็น เสบียงให้เราเดินทางต่อไปได้

เพื่อที่เราอาจจะไปเจอ เกาะมหาสมบัติ  ที่เราคาดหวังไว้ในวันข้างหน้า ก็เป็นได่้ครับ

อย่าพึ่งท้อ อย่ายอมแพ้ง่ายๆ

" ชีวิตที่ขาดซึ่งเป้าหมาย ก็เหมือนเรือที่ออกจากท่าโดยไม่มีจุดหมาย 

เมื่อเชื้อเพลิงหมด ต้องพึ่งแต่ลมทะเล สุดท้ายก็ล่ม ก็จมสู่ก้นท้องทะเล" 

Just Like That

Just Like That 

" Just Like That !!!! " 

คำอุทาน (แบบสูงปรี๊ดและดังสนั่น)ของ เจ้านายฝรั่ง ยังดังก้องอยู่ในหู

ตอนที่ผมโทรไปแจ้งข่าวร้ายของเพื่อนร่วมงานหนึ่ง

ว่าพี่เค้าสิ้นลมแล้ว  หลังจากต้องนอนอยู่ใน ICU อยู่ เกือบ 2 สัปดาห์ เมื่อปลายเดือนเมษายนที่ผ่านมา

คืนที่พี่เค้าถูกส่ง รพ. ก่อนแยกย้ายกัน เรายังคุยกันขำๆ ว่า ใครจะหมดแรงก่อนกัน 

ด้วยที่ต้องลุยงานติดๆกัน ไม่ได้หยุด มามากกว่า 2 อาทิตย์ในช่วงสงกรานต์ 

หลังจากคุณหมอที่ รพ.ประจำจังหวัดพยายามอย่างมากที่จะยื้อชีวิต พี่เค้าไว้ แต่ก็เกินความสามารถ 

หลายคน รวมทั้งผม คิดว่าถ้าพี่เค้าได้ไป รักษาตัวที่ รพ. เอกชนดีๆ พี่เค้าคงไม่จากไปด้วยวัย 40 ต้นๆ 

แบบนี้ แต่....จนปัญญาด้วยครอบครัวของพี่เค้า ไม่อาจจะรับ ค่าใช้จ่ายที่แสนแพงใน รพ. เอกชนได้ 

และที่แย่กว่านั้น พี่เค้าไม่มีประกันชีวิตอื่นเลย มีแต่ประกันสังคมล้วนๆ เฮ้อออออ 

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผม อุทานคำนี้ อีกครั้ง !!!! 

" Just Like That !!!! " 

เมื่อได้ข่าว อุบัติเหตุของเพื่อนชาวอเมริกันคนหนึ่งที่กรุงเทพ รุ่นราวคราวเดียวกันนี่แหล่ะครับ 

เพื่อนคนนี้ ต้องนอน ICU เป็น เจ้าชายนิทรา นานกว่า 2 เดือน หลังจากผ่าตัดสมอง 

เค้าก็ฟื้นมา แบบต้องสอนทุกอย่างใหม่หมด คือพูดง่ายๆ กลับมาเป็นทารกอีกครั้ง  

เพราะถูกรถที่คนขับเมาชน !!!! 

ล่าสุดได้ข่าวว่า ต้องกลับไปรักษาตัวที่  อเมริกา เพื่อผ่าตัดเพิ่มเติม 

หลังจากที่ครอบครัวของเค้าต้อง ควักกระเป๋าจ่ายค่ารักษาพยาบาลเป็นเงิน 15,000,000 บ. ถ้วน 

ใช่ครับ ผมใส่เลข 0 ไม่ผิด สิบห้าล้านบาท จริงๆ และเค้าไม่มีประกันภัยในประเทศไทยเลย !!!! 

เมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมา คำนี้ก็ดังก้องขึ้นมาในหัวผมอีกครั้ง 

" Just Like That !!!! " 

เมื่อได้รับ line จาก น้องชาย ว่า เพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง 

ซึ่งเป็นทั้ง เพื่อนของน้อง เพื่อนของผม เคยเป็นเหมือนสมาชิกคนหนึ่งในบ้าน มากิน มานอน

มาเมาด้วยกัน ตอนที่ยังเป็นวัยรุ่นกันอยู่ ซึ่งก็นานมากๆ แล้วครับ 

ด้วยการงานของเราทั้งคู่ทำให้ ผมกับม่อนห่างๆ กัน

จนเมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้ว เพิ่งได้ข่าวว่า เค้ากลับมาอยู่บ้านหลังจากไป ทำงานที่ กทม. อยู่นาน 

ว่าจะหาโอกาสไปเจอ ระลึกความหลังกันซะหน่อย สุดท้ายก็.....ไม่มีโอกาสอีกแล้ว ม่อนเอ้ย 

น้องบอกว่า ม่อนหลับไปเฉยๆ ด้วยอาการ กรดไหลย้อน หลังจากทานยา ลดกรดแล้วเข้านอน 

แล้วม่อนก็ไม่ตื่นมาเลย 

จากเพียง 3 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนที่ผมรู้จัก 

ทำให้ ผมมานั่งนึกย้อนถึงคำนี้ จริงๆแลัว 

Just Like That !!!! น่าจะป้องกันได้นะ 

• งานหนักไม่ได้ ช่วยให้เรามีความสุขจริงๆ ถ้าเราไม่รักตัวเอง 

• ถ้าเราทำงานจนต้องล้มป่วยจนทำงานไม่ได้ เดี๋ยวเค้าก็หาคนอื่นมาแทนเรา 

• คนที่ลำบากไปกับเราก็คือ ครอบครัว 

• สุขภาพเป็น สิ่งที่มีค่า ต้องรักษา ต้องบำรุง 

• ประกันสังคมไม่ได้ช่วยอะไร อย่างที่เรารู้ๆกัน 

• จงมีประกันชีวิตและประกันสุขภาพ ในวันที่คุณพร้อมจะมี ยังมีโอกาสที่มีได้ 

• อย่าเห็นประโยชน์ของการทำประกันสุขภาพ ตอนคุณล้มปวย

• อย่าเห็นประโยชน์ของการทำประกันชีวิต ตอนคุณล้มปวย กำลังจะตาย ( อาจจะสายเกินไป) 

• วางแผน ชีวิตแต่เนิ่นๆ ลงทุนกับสุขภาพของคุณเอง               ตอนยังแข็งแรง ถูกกว่า 

• หมั่นตรวจสุขภาพ อย่าคิดว่า เพิ่งอายุ 30-40 เอง ไม่เป็นไรหรอก ....อย่าประมาทนะครับ  

• อย่าประมาท อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ 

• เมาไม่ครับ !!! อันนี้สำคัญ 

ผมไม่ได้เขียน Blog มานานมากๆ แรงบันดาลใจที่ทำให้กลับมาเขียนก็เพราะ ม่อน จริงๆ 

คิดว่าเรื่องของ ม่อน อาจจะไปสะกิด เตือนใจ หลายๆ คนให้ไม่ประมาทในการใช้ชีวิต 

ถ้ามี แม้เพียงคนเดียวได้อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้ ชีวิตในอนาคตของเค้าดีขึ้น ก็นับว่าเป็นบุญแล้ว 

เฮียขออุทิศ บุญกุศลใดๆ ก็ตามที่เกิดจากการเขียน Blog ของเฮียเรื่องนี้ ให้ม่อนนะ 

หลับให้สบาย ไอ้ม่อนน้องรัก 

เครดิต รูปจาก Facebook -Boom-bb

Nothing Free In This World

" ของฟรี ไม่มีในโลก " จริงๆ เหรอ ???  อ้าวแล้วที่ เฮียอิชิ เฮียตัน ตะบี้ตะบันแจก ขยันทำโปรโมชั่น

แจกเงินล้าน, มือถือรุ่นล่า,ทองเป็นเข่งๆ, จนถึงรถหรูๆ นั่นล่ะครับ ฟรี แน่ๆ เฮียเค้าบอก ???? 

ผมว่า เราๆ ท่านๆ รู้กันอยู่แก่ใจ กันดีอยู่แล้ว ว่า ไม่ฟรี !!!! 

รุ่นน้องคนหนึ่ง post ลง Facebook ของเค้า ตอนไปช่วยงานของที่ทำงาน ในวันหยุดของตัวเอง 

ที่โรงแรมหรู แห่งหนึ่งว่า

ได้กินข้าวเย็นฟรีด้วย " ไหนใครบอกว่า ของฟรีไม่มีในโลก" 5555 

แต่ตอนเช้า Status ของน้องเค้าบอกว่า

วันหยุดยังต้องออกมา ทำงาน stand by ไม่ได้พักได้ผ่อน...... ฮ่วย

ฟรีมากอ่ะ ข้าวเย็นของตะเองอ่ะ  55555

แต่เรื่องที่ จะพูดถึงวันนี้ ไม่ใช่ในมุมมองนี้ครับ แต่เป็นมุมมองที่ หวานใจของผมพูด

ขึ้นมาให้คิด สะกิดมุมมองใหม่

ในสายวันหยุดวันหนึ่ง ขณะที่เรากำลังออกไปหาอะไรกิน

ผมเล่าให้เธอฟังเรื่องงาน ว่า เจ้านายมาเยี่ยม ที่ทำงาน

หลังจากที่ไม่ได้มีโอกาสได้พูดคุย ไม่ได้มาเยี่ยมซะนาน

ผมเล่าให้น้องต่อฟังว่า นายพูดถึง เรื่องดีๆที่ ไปเข้าหูนาย

จาก email ที่ลูกค้าส่งไปหานาย โดยที่ผมไม่มีโอกาสได้รู้มาก่อน

คำชม คำพูดจากนาย เพียงไม่กี่คำ มันทำให้เรา ลืมความเหนื่อย ลืมความเครียด ในช่วง Hi Season

ไปเลย ตัวแทบจะลอยติดเพดาน ยิ้มจนแก้มบวมๆ ยุ้ยๆ ของผม แทบปริ

แล้วน้องต่อก็พูดขึ้นมาว่า " Nothing Free In This World" ผมสตั๊นไป 4 วิ....แล้วถามน้องต่อว่า...

มันเกี่ยวยังไงกันคะ...พี่งง

คำนี้มันใช้สำหรับ เวลาที่มีใครมาให้อะไรฟรีๆ จริงๆ แล้วมันไม่ฟรีไม่ใช่เหรอครับ !!!

น้องต่อบอกว่า เธอหมายถึงว่า ถ้าเราทำอะไรไปแล้ว ไม่ว่าดีหรือไม่ดี ยังไงซะเราก็จะได้ ผลตอบแทน

ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน ยังไง ยังไง ผลลัพธ์จะกลับมาหาเรา เหมือนที่ผมทุ่มเททำงาน ดูแลลูกค้า

นายเค้าไม่มาชมทันทีทันใดหรอก แต่ยังไงซะ ซักวันเค้าก็จะต้องรู้ ต้องเห็น

ผ่านมา 2-3 เดือนแล้ว เพิ่งรู้ว่า เค้าอยากมาพูดด้วยตัวเอง ซึ่งผมว่า ผลกระทบดีมากจริงๆ

ผมชอบแนวคิดนี้มากๆ พอมาคิดแบบนี้แล้ว มันให้กำลังใจดีจริงๆ ครับ

บางครั้งเราไม่มีทางรู้หรอกครับสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ วันนี้จะส่งผล กลับมาอย่างไร ตอนไหน

บางครั้งก็ไม่แน่ใจว่า สิ่งที่ทำอยู่ ถูกต้องหรือไม่ มาถูกทางหรือป่าว

บางครั้งก็ไม่แน่ใจว่าทำไปเพื่ออะไร

บางครั้งก็อยากจะถอดใจ ยอมแพ้ ทิ้งทุ่นไปดื้อๆ

แต่ก็มีหลายครั้ง หลายหน หลายคน ก็ทำจนประสบความสำเร็จ ทำจนถึงฝั่ง

รู้ไหมครับ คนเหล่านั้นมีสิ่งเดียวที่เหมือนกันคือ " ความเชื่อ "

เมื่อคุณมีความเชื่อ ความมุ่งมั่นจะเกิดขึ้น ทำให้เราไม่ยอมแพ้ง่ายๆ  และยังคงทำต่อไป

ไม่ว่าวันนี้คุณจะเจอปัญหาอะไร อุปสรรคแบบไหน ความท้าทายที่ยากลำบากแค่ไหน

ถ้าคุณมีความเชื่อในสิ่งที่คุณทำ เชื่อในสิ่งที่คุณคิด มุ่งมั่นไม่ย่อท้อ และเชื่อในคำว่า

" Nothing Free In This World"  

ในมุมมองแบบที่น้องต่อของผมคิดแล้ว เชื่อเถอะครับ สักวันจะเป็นวันของคุณ

" ทุกอย่างมีเหตุต้องมีผล ถ้าเหตุที่เกิดดี.ผลที่ตามมาจะสวยงามเสมอเราไม่เคย

เหนื่อยเปล่ากับมันและเราก็จะไม่เคยได้รับอะไรโดยไม่ต้องลงทุนลงแรงเลย "  

 กล่าวโดย เอ อรุณศรี กาญจนรังสรรค์ ( เจ้ผมเอง.... :) 

ขอบคุณน้องต่อ มณีไท สำหรับ inspiration ของบทความนี้ด้วยนะครับ : )

กระดุมเม็ดแรก

กระดุมเม็ดแรก 

" ทุกๆ หลายก้าวที่เดินหน้า เราควรหยุดและทบทวนดู 'กระดุม' ของเราหรือของสังคมว่ากลัดถูกรูไหม 

   ถ้าไม่ก็อย่ารอช้า ปลด 'กระดุม' ทั้งหมดออกมาก่อน แล้วกลัดใหม่ " โดย วินทร์ เลียววาริน ( 2533 )

ประโยคข้างบนเป็น วรรคสุดท้ายของบทความที่เขียนโดย นักเขียนรางวัลซีไรท์ ถึง2 ครั้ง 

ผมไม่เคยได้ยินหรืออ่านเรื่องนี้มาก่อนจนกระทั่ง พี่คนหนึ่งในที่ทำงาน พูดให้ฟังและ 

บอกว่าอยากให้ผม ถ่ายทอดผ่าน Blog ในแบบของผม  Beeek ( เอ้า ขอมาก็จัดไป 5555 ) 

พี่เค้าบอกว่าเคยได้ยินมาจากไหน ซักที่ แต่จำไม่ได้ จริงๆว่า จากไหน จากใคร 

แล้วบอกว่าน่าสนใจ ผมเลยลองใช้ บริการ อากู๋(เกิ้ล) ดู ลองอ่านต้นฉบับดู ครับอ่านแล้วชอบครับ 

                                             " กระดุมเม็ดแรก " 

เริ่มต้นดีมีชัยไปกว่าครึ่ง คำนี้ยังใช้ได้ดี ใช้ได้กับทุกเรื่องครับ

การตัดสินใจจะทำอะไรซักอย่าง ไม่ใช่เพียงแต่ว่า คิดเร็ว ทำเร็ว คิดถูก เริ่มเร็ว เท่านั้น ต้องมีสติด้วยครับ

โดยเฉพาะในการทำงาน พอเราโตขึ้น ก้าวหน้าขึ้น งานส่วนใหญ่ จะไม่ใช่แค่ Operation เท่านั้น

เรายังต้องมีการริเริ่ม สิ่งใหม่ๆ โครงการใหม่ๆ ด้วย

เมื่อได้รับมอบหมายงานแล้ว

การที่เราเพียงแค่รับปากเพื่อไม่ให้นายตำหนิ

เพียงแค่ทำให้เสร็จทันเวลาที่ถูกกำหนด

โดยที่เราไม่ได้มีการวางแผนล่วงหน้า อาศัยเพียงโชคช่วย  แค่ทำๆไปให้ ผ่านๆ ไป

รับประกันได้ครับ ร้อยทั้งร้อย ตายตอนจบหรืออาจจะตกม้าตายกลางทาง คุมงบไม่ได้ ที่แย่กว่านั้น

อาจต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ เหมือนกับการที่เรา กลัดกระดุมเม็ดแรกผิด โดยที่ไม่รู้ตัวว่ากลัดผิด

กว่าจะรู้ว่าผิดก็เสียเวลา ต้องแกะออกแล้วเริ่มใหม่

แต่ชีวิตจริง ไม่ใช่แค่กระดุมเสื้อ บางครั้งเราอาจจะไม่มีโอกาสได้แกะแล้วกลัดใหม่

เพราะ ความไว้วางใจของเราอาจจะหมดลง แล้วหาคนอื่นมาทำแทนเรา

ฉะนั้น พี่ๆ น้องๆ ครับ ก่อนที่เราจะลงมือทำ ก่อนที่เราจะตัดสินใจ ทำอะไรซักอย่างในชีวิต

ลองทำตาม สิ่งที่ผมเคยทำมาแล้วดูนะครับ

• ใช้เวลาในการวางแผนมาก ความผิดพลาดจะน้อย 

• คิดถึงผลกระทบ โดยรวม โดยรอบ

• คิดถึงความเป็นไปได้ 

• วางเป้าหมายให้ชัดเจนที่สุด

• กำหนดกรอบเวลาให้ชัดเจน

• วิธีการต้องกระชับ แต่ ยึดหยุ่นได้

• วางคนให้ถูกกับงาน 

• หมั่นตรวจสอบและติดตามผล ในทุกๆ ขั้นตอน 

• ถ้าเจอความผิดพลาด ต้องแก้ไขให้เร็ว 

คนเรา เรียนรู้จากความผิดพลาด 

แต่ควรเป็นการเรียนรู้ ในระหว่างลงมือทำแล้วนำมาแก้ไข

ไม่ใช่เรียนรู้จากความผิดพลาดเมื่อถึงปลายทาง 

ซึ่งเราจะที่ไม่มีโอกาสได้แก้ไขอีกแล้ว

Your Last Day

เกือบ 10 วันนับจาก  Blog เรื่องสุดท้าย ขอสารภาพแบบ แมน แมน เลยครับ ว่า ที่เว้นช่วงมาหลายวัน 

ไม่ใช่ว่างานยุ่ง ไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องจะเขียน ไม่ใช่ว่าไม่มีแรงบันดาลใจ แต่....ผมขี้เกียจ !!! 

จะมีขยันอยู่ก็เรื่องเดียวแหละครับ ขยันหาข้ออ้าง ข้อแก้ตัว ที่จะไม่เขียน !!! 

ซึ่งก็แปลกนะครับ หาได้ตลอดเวลา สารพันเหตุผล หลอกตัวเอง ปลอบตัวเอง ไปวันๆ 

(เศร้าแกมสมเพช ตัวเอง จริงๆ เฮ้ออออ ) 


ส่วนเหตุที่กลับมาเขียนวันนี้ ก็ไม่ใช่ว่า ผมจนมุมตัวเอง จนหาข้ออ้างไม่ได้นะครับ 

แต่ผมกลัวว่า.... 

ผมจะไม่มีวันพรุ่งนี้ให้ขี้เกียจ กลัวว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะได้หาข้ออ้าง 

กลัวว่าผมจะไม่มีวันพรุ่งนี้ ที่ผมจะได้ทำสิ่งที่ผมรักอีก...ฉะนั้น ตอนนี้ ตอนที่ยังหายใจอยู่ จงทำซะ !!! 


ผมเชื่อว่า มีคนอยู่ไม่น้อย ที่เคยมีความรู้สึก.... แบบว่า 

อยู่ดีๆ ก็ไม่มีความกระตือรือร้น 

อยากใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่อยากทำอะไรใหม่ๆ ดีๆ เป็นประโยชน์กับตัวเอง 

ไม่อยากพูด ไม่อยากคุย กับคนที่บ้าน 

ไม่ตั้งใจทำงานเต็มที่ ไม่อยากทุ่มเทอะไรให้ใคร 

ตั้งใจลดน้ำหนัก ตั้งใจจะเลิกบุหรี่ ตั้งใจจะทำธุรกิจส่วนตัว ตั้งใจจะเป็นคนดี  ก็ได้แต่ตั้งใจ

พร่ำบอกตัวเองว่า " พรุ่งนี้ก็ได้ วันหลังก็ได้ เอาไว้ก่อนก็ได้ "  คุณพลาดแล้วครับ 

เหมือนที่ผมพลาด ไม่ได้ฝึกเขียน Blog มา 10 วัน พลาดไม่ได้ทำสิ่งที่รักมา 10 วัน !!! 

ลองคิดดูนะครับว่า

ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะได้กอดคนที่คุณรัก 

ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะได้หอมแก้มลูก 

ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะได้บอกรัก สามี ภรรยา

ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะมีโอกาสได้ทำงาน  

ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ในตัวเอง,คนรอบๆตัว,ที่ทำงาน

ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันที่คุณจะไม่มีโอกาสแก้ไขงานของคุณ 

ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะได้ฝัน 

ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่คุณจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ 

คุณอยากจะทำอะไร  ใน 24 ชั่วโมง สุดท้ายในชีวิตของคุณ !!! 

จงทำ จงคิด จงพูด  จงรัก จงใช้ชีวิต วันนี้ของคุณ

ให้ สุดยอดที่สุด เหมือนกับไม่มี " พรุ่งนี้ "

Connecting Dots

ส่วนใหญ่ หลังจากที่ผมปิด office แล้วเดินกลับมาถึงที่ห้องพัก

พอโทร.รายงานความคืบหน้ากับหวานใจ (ว่าไม่ได้ออกไปนะจ๊ะ ยังเป็นเด็กดีอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน)

ผมจะหาเวลา นั่งนิ่งๆ เงียบๆ อยู่กับตัวเอง ซักพัก

ทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน บางครั้งก็จะนึกถึง Plan ที่ทำไว้ตั้งแต่ต้นปี

ทบทวนว่าทำอะไรเพื่อเป้าหมายที่วางไว้แล้วบ้าง ต้องทำอะไรอีกบ้าง ใกล้แค่ไหนแล้ว

เมื่อ 2 วันที่ผ่านมา ขณะที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ จู่ๆก็มีคำถามแว๊บขึ้นว่า  

"เรามาถึงวันนี้ เราเป็นเรา ในวันนี้ได้ยังไง เริ่มต้นจากไหน ผ่านอะไรมาบ้าง" 

(อาจจะ เข้าวัยทองด้วยน่ะครับ เลยนั่งนึกความหลังแบบนี้ 555) 

คำตอบที่ได้ก็คือ เรามีวันนี้ เราเป็นแบบนี้ น่าเป็นเพราะสิ่งที่เราได้จากครอบครัว จากพี่น้อง

จากสิ่งต่างๆ ที่เราทำในอดีต จากงานต่างๆที่เคยทำผ่านมา

ทักษะต่างๆที่เราฝึก หนังสือหลากหลายที่เราอ่าน ปัญหามากมายที่เราเจอ ผู้คนที่เราทำงานด้วย 

เพื่อนๆที่เราคบหา เพลงที่เราฟัง สถานที่ๆ เราเคยไป  

เห็นด้วยไหมครับว่า สิ่งที่เราทำในอดีต หรือ เรียกง่ายๆว่า " ประสบการณ์" ทำให้เรามีปัจจุบัน !!!


พอคิดได้แบบนี้ ก็ทำให้ผมนึกถึงคำพูดของ Steve Jobs ที่เคยพูดไว้ว่า

"You Can't Connect The Dots Looking Forward;You Can Only Connect Them Looking Backward

หมายความตามแบบที่ผมเข้าใจ น่าจะประมาณนี้ครับ

  " คุณไม่ทางรู้ได้เลยว่า สิ่งที่คุณทำวันนี้จะเชื่อมต่อกันได้อย่างไร เพื่อนำคุณไปสู่อนาคต 

แต่ถ้าคุณมองย้อนกลับไปในอดีต จะเห็นว่า สิ่งต่างๆที่คุณได้ทำ นำคุณมาสู่ปัจจุบัน "

ประสบการณ์แต่ละอย่าง แต่ละเรื่อง ก็เหมือนกับจุด แต่ละจุดในภาพลากเส้นจุดประแบบที่เราทุกคนเคย

เล่นตอนเป็นเด็กน้อย เราจะเริ่มจากรูปง่ายๆ จุดน้อยๆ ซึ่งรูปที่ออกมาก็จะดู เหลี่ยมๆ แข็งๆ ไม่สวยงาม

 แต่ถ้าภาพลากเส้นนั้น มีจุดมากๆ ถี่ๆ กว่าจะลากได้ครบถ้วน ก็ต้องใช้ความพยายาม แถมตอนเริ่มต้น

ยังมองไม่ออกอีกด้วยว่าเป็นรูปอะไร ต้องลากไปสักหน่อย ถึงจะพอมองออก

เมื่อลากเส้นทั้งหมดแล้ว เราถึงจะได้เห็นว่า รูปนั้นสวยมากเพียงใด

การมีชีวิตที่ผ่านประสบการณ์หลากหลาย ผ่านการทำงานต่างๆ ผ่านการแก้ปัญหามากมาย 

สั่งสมความรู้ เติมเต็มความสามารถ อย่างต่อเนื่อง

ไม่ท้อถอย มุ่งมั่น ทำสิ่งที่เรามั่นใจว่าดีกับตัวเอง ถึงแม้ว่ายังไม่รู้ว่า ผลที่ออกมาจะเป็นอย่างไร 

 ก็เหมือนกับเรากำลังสร้างจุดมากมาย เพื่อที่จะเชื่อมโยงให้เป็นภาพ 

เพื่อที่จะสร้างให้เป็นภาพสุดท้ายที่สวยงาม

เพื่อการสร้างอนาคตที่ดี ที่สดใส ซึ่งบางครั้งอาจจะดีมากกว่าที่เราคาดไว้ก็ได้

ไม่ว่าเราจะมีความฝันที่ยิ่งใหญ่เพียงใด เราต้องเริ่มจากจุดแรก ก้าวแรกเสมอๆ 

คนที่จะไปถึงปลายทางฝัน ได้เห็นภาพที่เต็มรูปแบบ คือ คนที่ มุ่งมั่น ไม่ท้อ เดินต่อไป เท่านั้น 

ถ้าคนอื่นทำได้ คุณก็ทำได้ ผมเชื่อ :)